In dit laatste trimester moest ik nog een theater of muziek-CA gaan doen. Dom van mij dat ik theater tot het laatste trimester heb laten wachten. Maar gelukkig, ik had nog een idee. Eerder dit jaar had ik op de site van het Amphion al gezien dat Lenette van Dongen zou komen met haar Cabaret ‘Nikè’. Toen ik vrijdag 'Doe Maar, de musical' aan het kijken was, waar zij ook in speelt, schoot het me weer te binnen. Lenette zou binnenkort in het Amphion spelen, tenminste als dat niet al geweest was. Ik ben snel achter de computer gekropen om het te controleren en ik had geluk, zeg maar heel veel geluk. Ze speelde zaterdag in het Amphion én er waren nog plaatsen vrij. Zodoende ben ik zaterdag samen met mijn zusje naar het Amphion gegaan. Waar we nog meer geluk bleken te hebben bij de kaartjes, want er was een annulering, dus kwamen wij op de tiende rij te zitten. Zoveel geluk heb ik nog niet vaak gehad. Voor tien euro zat ik zaterdag negen mei op de tiende rij in het Amphion naar het cabaret Nikè te kijken.
 
Op het moment dat we besloten naar Lenette te gaan hadden we eigenlijk geen idee op welke leeftijdscategorie haar cabaret gericht was. Dat veranderde echter gelijk toen we binnen kwamen. De meeste mensen waren van de leeftijd van mijn ouders en nog iets ouder, dus zo ongeveer 45 jaar en ouder. In het begin van het stuk werd de indruk nog duidelijker. Lenette inventariseerde wat de leeftijd in de zaal was en inderdaad, wij waren de jongste, gelukkig waren er nog zes dertigminners zoals ze dat noemde. De grootste groep bestond uit 40ers, 50ers en 60ers, met als uitschieter een oude man van 82. Het podium was vrij leeg. Met grote rode doeken was het podium wat minder diep gemaakt en wat warmer aangekleed. Op de vloer lagen een aantal voorwerpen die nogal onduidelijk waren. Vol goede hoop gingen we zitten en hebben we alles over ons heen laten komen.