Dit was de eerste dans van de voorstelling. Hier deden slechts vier dansers aan mee, namelijk: Diego Brichese, Femke Feddema, Jiska Lieste-Nooijen en Ruben Pit. De choreografie is gedaan door Hans van Manen.

Voordat de voorstelling begon stonden er al 4 stoelen op het podium, en toen de muziek (van Astor Piazolla) begon te spelen kwamen ook de vier dansers (2 vrouwen en 2 mannen) het podium op. Vrijwel meteen gingen ze op de stoelen af om er eerst omheen te dansen en er vervolgens op te gaan zitten. Dat bleven ze een paar minuten doen en het dansen deden ze dus zittend met hun benen. Toen de danseressen opstonden begonnen ze de dansers uit te dagen, die vervolgens ook opstonden en nieuwsgierig naar de vrouwen toe dansten. De mannen dansten duidelijk ook een beetje angstig en draaiden eerst nieuwsgierig een paar keer om de danseressen heen en dansten soms ook weer verschrikt weg. Duidelijk was dat de mannen voor de vrouwen wilden gaan en dus het thema van deze voorstelling, ‘Hartstocht’ duidelijk naar voren kwam. De mannen gingen eerst op hun eigen vrouw af, maar raakten later ook geïnteresseerd in elkaars vrouw.

Bij deze dans was er niet echt een decor, er was gewoon een zwarte achtergrond. Onder de hulpmiddelen vallen ook de 4 stoelen waar in het begin van de dans gebruik van werd gemaakt. De kostuums van de dansers waren niet heel erg apart, de mannen dansten in zwarte broeken en zwarte hemden en de vrouwen in zwarte glitterjurkjes. Over de belichting valt ook niet heel erg veel te vertellen, die was namelijk gewoon centraal op het podium gericht en volgde de dansers ook niet maar bleven op hetzelfde punt gericht.

Mijn mening: Ik moest wennen aan deze stijl van dansen, ik zie eigenlijk nauwelijks dit soort dansen. Dit komt misschien ook doordat ik zelf veel met streetdance bezig ben. Dat wil niet zeggen dat ik dit geen mooie dans vond, want dat was het dus wel! Het was een beetje een ‘intieme’ dans omdat er weinig dansers meededen en het ging duidelijk over verleiden en verleid worden. Dat thema sprak me wel aan. Daarbij was echt al je aandacht op het dansen zelf gericht omdat je niet werd afgeleid door dingen als een druk decor of opvallende kostuums.