Janmac-blog
Vies weer
donderdag 11 december 2014
Sommigen noemen het ‘vies’ weer en daar kan ik me iets bij voorstellen, anderen vinden ‘vies’ gewoon lekker. Het was vandaag koud en zowel regen als lage temperatuur nodigden bepaald niet uit om eens heftig in de pedalen te gaan. Toch kom je af en toe wel van die bikkels tegen die, al dan niet futuristisch gekleed, onder alle mogelijke weersom-standigheden op de fiets springen. Het wordt beslist ooit nog wel eens beter en om de moed erin te houden, open ik hierboven voor de wat meer koudegevoeligen, waartoe ik mezelf reken met een plaatje uit warmere oorden.
Vier jaar geleden had ik me tijdens mijn fietstocht naar Rome laten vertellen: ‘Es gibt kein schlechtes Wetter, nur schlechte Kleidung.’ Destijds waren regenbuien twee weken lang mijn bijna vaste begeleiders, de pret was er echter nauwelijks minder om. Mijn fietskledij was niet bepaald modieus, maar kleurig en uiterst effectief. Kort voor vertrek had ik zelfs nog een paar overschoenen aangeschaft en die gingen pas de vuilnisbak in toen ik de Gotthard al lang en breed was gepasseerd. Alles wat je niet mee hoeft te zeulen, maakt het fietsen lichter en destijds beschikte ik helaas ook nog niet over elektrische ondersteuning. Naast bescherming tegen de nattigheid vormde de grijze, drie millimeter dikke voering ook een adequate verdedigingslinie tegen koude voeten en daaraan denk je meestal niet wanneer je in de lente zuidwaarts gaat fietsen. Ik vond het ook helemaal geen probleem om me als voormalig kunstleraar in mijn fietskloffie te laten fotograferen voor het designmuseum bij Basel. Enkele dagen later werd het duidelijk beter weer.
Tijdens de genoemde rit werd mijn aandacht getrokken door een krantenbericht dat zinspeelde op grote veranderingen in de belangrijkheid van ‘maaaaama’. Volgens de journalist, of misschien wel op grond van diens grote duim zijn Italiaanse dames niet meer gespreksonderwerp numero uno. Die eer is nu weggelegd voor het voetbal. ‘Il primo appuntamento preferito dagli uomi? - Ik vertaal het maar even ‘De eerste voorkeur voor een afspraakje van de heren?’... het stadion van hun voorkeurselftal, meisjes zijn nog lang niet aan de beurt. Cijfers, afgeleid van uitspraken weliswaar aan de bar gedaan, maar toch: voetbal (78 %), dan dames (56 %) en het werk komt op plek drie met 37%.
Deze journalistieke kennisgeving met als gedurfd bovenkopje ‘I Fatti’ (De feiten), wordt verder voorafgegaan door chocoladeletters die schreeuwen: ‘Liever het voetbalspel of de dames? Italianen kiezen de voetbal’. Wat betreft deze keuze, maar dan ook uitsluitend daarin, ga ik niet mee dit warmbloedige volkje, dat in mijn ogen verder weinig verkeerd kan doen. Bij het lezen van het bericht ging mijn aandacht overigens primair uit naar de foto en eerlijk gezegd sla ik de sportpagina altijd over.
Vreemd genoeg werd er in het artikel met geen woord gerept over il cibo e le bevande - eten en drinken. Naast Tour de France-winnaars als onlangs Vincenzo Nibali en eertijds Fausto Coppi, met wiens beeltenis ik me ook liet fotograferen, levert dit vakantieland namelijk culinaire hoogstandjes bij uitstek. Die komen altijd op de eerste plaats als ik het heb over Italië. Een zo’n hoogtepunt is zeer beslist het restaurant waar het echtpaar van de laatste foto de scepter zwaait.
Hij evenzeer als zij. Je moet daarvoor wel naar Pescia Romana, ongeveer 125 kilometer voor Rome. Pak met dit weer liever de auto, fietsen kan altijd nog. Bij voorkeur op een MC, dat weer wel.
Ik ben bang dat mijn voorkeur voor het culinaire een kwestie van leeftijd is.
Je zou haast denken dat Italianen van nature recht hebben op een warm klimaat en naar mijn idee is dat ook zo. Over het algemeen stralen ze een warme vrolijkheid uit die nog wordt onderstreept door de theatrale wijze waarop ze communiceren. Zeg het volgende gewoon eens hardop, wat klinkt beter: ‘mijn moeder’ of het langgerekte ‘Mia maaaaama’. Ikzelf krijg van het laatste ogenblikkelijk warme voeten. Deze koukleum volgt dan ook al geruime tijd lessen in het taaltje van ‘il paese il piu bello del mondo’ en alleen al denken aan Italië maakt het een stuk eenvoudiger me door de nu toch wel gevaarlijk dichterbij komende winter te slepen.
