Over een paar dagen begint in onze regio de zomervakantie en dat betekent zo’n zes weken lang dolce far niente, als een tijdelijk pensioen voor alle leeftijden. Het klinkt bijzonder onwaarschijnlijk, maar er bestaan studenten die tijdens de vakantie gewoon doorgaan met hun job, weliswaar niet elke dag, maar toch...

Zo hebben enkele van mijn medecursisten Italiaans besloten om in de vakantie bij elkaar op bezoek te gaan om gedurende zo’n sessie serieus met die taal bezig te zijn. Twee avondjes hebben we al achter de rug en dinsdag volgt het derde. We zijn fanatiek! De lesstof is geheel afhankelijk van het inzicht van de insegnante voor de avond, maar aanstaande dinsdag belooft een didactisch hoogstandje te worden. De adhoc-docent kondigde als volgt  zijn voorgenomen curriculum aan: ‘Mochten we onverwachts toch geen wereldkampioen worden, dan zal het onderwerp ‘schelden in het Italiaans’ zeker op het lesprogramma staan’.

Voor mijn eigen Italiaanse lesje heb ik een oude hobby van stal gehaald. Ooit ben ik begonnen met het maken van een Pinocchio facsimile-uitgave die dient te resulteren in een e-reader. Inmiddels heb ik me geworpen op de illustraties waarbij ik, om copyright-problemen te voorkomen, de originele tekeningen van ‘Futiqua’ van kleur heb voorzien en verder ook nog anderszins bewerkt. De nauwkeurige waarnemer ontdekt namelijk ook enig jatwerk uit het oeuvre van meer en minder bekende beeldhouwers, schilders en tekenaars. In het vakje links kun je alvast enkele illustraties plus de omslag van het e-readertje bekijken.

Het kleine leugenaartje volgt ook al sinds 2010 vanaf de rand van het beeldscherm als inspirator voor het vertellen van sterke verhalen (sballarle grosse) nauwgezet mijn dagelijkse verrichtingen.