Het tempo van de liedjes was erg afwisselend, dit was ook wel nodig omdat het anders een hele saaie voorstelling werd. Er was een goede afwisseling tussen ballads en Up-tempo nummers zodat iedereen geboeid bleef kijken en luisteren. Het leek echt alsof er heel goed na was gedacht over de volgorde van de liedjes. Ik vond wel dat de melodie bij sommige liedjes heel veel op elkaar leek, zoiets dat je bij sommige liedjes zoiets had van: ’hé dat heb ik al gehoord!’. Dit was vooral voor de pauze het geval, maar na de pauze gebeurde dit gelukkig een stuk minder. Er werd wel heel veel gebruik gemaakt van dynamiek in de liedjes; dit gaf ook een leuke afwisseling. Zo begonnen ze dan heel zacht en eindigden echt heel hard met alle instrumenten en soms ging de zang ook van hard naar zacht of andersom. Dit was heel leuk gedaan, vooral omdat je in de tekst ook ging horen wanneer er zo’n ‘opbouw’ zou komen, omdat door de tekst heel erg duidelijk werd waarom de instrumenten en de opbouw zacht-hard gekozen waren. De instrumenten die Hannelore zelf speelde, waren piano en gitaar. Ook zong zij alle liedjes. Als ze achter de piano ging zitten, wist je haast dat er wel een gevoelig lied kwam en hier begeleidde ze haar zang prachtig. Dit was echt heel mooi en ik had ook wel een paar keer kippenvel door de combinatie tekst, zang en piano, omdat die echt heel gevoelig was.
Het laden van de film kan even duren.
Voor een ander filmpje van Hannelore Bedert
op You Tube klik je HIER.
De muziek
Er waren nog drie andere bandleden waarvan er twee ook twee verschillende instrumenten bespeelden. Er werd gebruikt gemaakt van de contrabas, percussie, drum, bas en gitaar. Ook hier was de afwisseling tussen de verschillende instrumenten erg leuk. Elk lied werd sowieso gezongen en begeleid door Hannelore zelf. Soms deed ze de begeleiding alleen maar meestal werd ze ook begeleid door haar drie bandleden. Bijna alles was dus eigenlijk
solo, maar er was ook een duet met de gitarist. Dit was voor de afwisseling ook weer leuk, maar dit was zeker niet het mooiste lied. Er was ook niet echt sprake van een steeds terugkerend refrein, de teksten waren elke keer weer verschillend. En dat is toch best knap als je over een bepaald onderwerp schrijft. De presentatie van de show was niet heel bijzonder. Hannelore zelf droeg een heel normaal jurkje en van de bandleden leek het net of ze zo van de straat waren geplukt. Dit vond ik wel jammer, want ik vind wel dat als je een voorstelling verzorgt, je er wel iets specialer uit mag zien. Wel waren de lichteffecten goed gedaan. Vooral omdat de meeste liedjes niet echt een specifiek einde hadden werd dit gedaan met licht. Dus als het liedje bijna afgelopen was gingen de lichten langzaam uit, zodat je toch zag dat het liedje afgelopen was. De voorstelling zelf was echt gebaseerd op de muziek en dat zag je ook wel, de dingen die ze zei waren leuk en grappig maar het ging toch echt vooral om de muziek.
Dit is natuurlijk ook wel de bedoeling maar toch was het leuk geweest als ze soms nog even iets meer had gezegd. Mijn totaalindruk van het optreden is wel positief, maar je ziet wel dat de hele voorstelling ‘gedragen’ wordt door de liedjes en de teksten.
Presentatie
