•Plasticiteit
René Magritte schilderde dit kunstwerk in 1928. Het stelt, zoals je ziet, een pijp voor, maar kijk eens naar de tekst die hij erbij zet ▲
Doordat de schilder gebruik heeft gemaakt van licht en schaduw lijkt de pijp op een vorm die je haast zou kunnen vastpakken. De pijp krijgt ruimte of plasticiteit. Maar het is niet echt, hij blijft geschilderd.
Ook glimlichtjes spelen een belangrijke rol bij deze neppijp. Het oppervlak van de pijp is glad en weerkaatst zo het licht. Door die weerkaatsing wordt de kleur soms zo licht dat je de eigen kleur van de dingen niet meer kunt zien. Dit glimlicht is dus een nieuwe manier om ruimte te suggereren.
In de brugklas heb je geleerd dat er twee schaduwmanieren zijn die ook nog zorgen voor meer ruimte-suggestie: slagschaduw en eigen schaduw.
