17
19
21
DICH BI-J DE KÖKKENDEUR
Vehalen en gedichten aover ow en mien
Groet minzaam alle chefs met pet
Achter de grote gaele hekken
Zonder hun schrille fluitjes
Zal nooit ééne trein vertrekken
En as de trein niet voort wil gaon
Ook al zit e vol met prominenten
Is dat heel normaal maor wel een
Aanslag op ow zoervediende centen
En mocht de trein stoppen örges
In een onherbergzaam oord
Woorvan ’t bestaon i-j nimmer
Heb gewetten of gehoord
Blief kalm en open dan ow koffer
En put uut de veurraod mooie dromen
I-j zit in de Achterhoek Intercity
En den brig ow regelrech naor Rome
Zoas gezeg de beste kamer wed alleen op feesdagen gebruuk en wanneer der ‘hoog’ bezuuk kwam. Maor ik herinner mien een periode dat wi-j met ons hele gezin door in den kamer ruum een halfjoor dageleks laefden. ’t Was oktober ’44 dat wi-j aan 14 evacuees onderdak baojen. Het wazzen twee gezinnen die familie van meka wazzen. Ze wazzen, lopend achter een plattewagen volgelajen met allerli-j huusraod, helemaaol vanuut Gendt naor de Achterhoek getrokken. Pas eind mei ’45 zun ze weer teruggegaon. De evacuees kregen de grote kökken en de opkamer tot hun beschikking. Wi-j vehuusden naor de beste kamer woor de plaat-seleke timmerman ’n huuksken afgetimmerd had veur het bed van mien olders. Denzelfde timmerman had ok de opkamer in tweeën getimmerd woor de evacuees sliepen. De mannen links, de vrolleuj rechs van ’t hardboardwandje. Nood brik wet.
Colofon
Tekst: Joop Keurentjes Spelling dialect: Ettens dialek: WALD-spellingVormgeving: Jan Verheijen Druk: Frank Legters GaanderenUitgave: Eigen beheer
Eerder verschenen in deze serie: Zo plat as ’n cent Een handvol Warms Klumpkes van Wilgenholt
Net as in alle veurige bundeltjes geet ‘t aover allerli-j gewone dagelekse zaken. Zaken zoas ik die in ’t laeven van alledag ge-zien, gevuuld, ondervonnen en metgemaak heb, vaak in ‘n tied die al ver achter ons lig. En aangezien ik al heel vol tied ach-ter mien heb liggen, was der altied wel stof tot schrieven. Zoas aover den letste koe, zaal Vink en opa in de joren vieftig, veha-len uut een lang geleien gelaefd laeven. De opbrengs van dit buuksken wi’k – net as bi-j mien veurige bundeltje - weer ten goede laoten kommen aan; ‘STICHTING HUIS VAN MARABOUT GAMBIA’. Disse stichting die geheel uut vri-jwilligers besteet, is sinds 2008 in Gambia actief en sponsort door o.a. een tehuus veur zwakzinnigen. In mien veu-rige bundel bun ik uutgebreid op ’t werk van disse stichting in-gegaon. Um te veurkommen dat ik in herhaling val, wi’k ’t dan disse keer ok bi-j disse vemelding laoten.
Etten, naojoor 2017 Joop Keurentjes
Omslagfoto naar een schilderij van Bernard Verheijen uit 1937
5
Veurwoord
Toen’k in 2010 met mien letste bundeltjen – ‘Klumpkes van Wilgenholt’- op de proppen kwam, dacht ik; ‘dat zol wel ’s de letsten können zun’. Maor ‘t is, zoas mien moeder altied al zei: “onkruud vegeet niet”. En kiek, zowaar zeuven joor later he’k altied nog stof tot schrieven. Met dank an de ‘Treffer’, ’t maon-delekse ‘Dorpsmagazin’ den mien dwong um elke maond een kleine bi-jdrage te leveren. Doordeur he’k toch weer genog stof bi-jmeka gescharreld veur een vijfde bundeltjen.
Bi-j ’t bedenken van ’n titel veur dit bundeltjen mos ik an een old spraekwoord denken; ‘Wie verre reizen mik, kan vol vehalen’. Dat is zeker woor, maor dat wil nog niet zeggen dat der aover ’t laeven van alledag dich bi-j huus niks te vetellen vilt. Integen-deel, immers ’t grootste deel van ow laeven breng i-j in en um ow huus deur. Bi-j ’t schrieven van de vehaaltjes en gedichten mos ik an dat gegeven denken. Dan zag ik de grote kökken weer in ’t huus van mien olders. Door gebeuren ’t alle-maol; door wed gekaok, gegaeten, gespold, koffiegedronken en bezuuk ontvangen. Door wedden vejeurdagen gevierd, lief en leed gedeeld. Het gebeuren allemaol in en um de kökken, dich bi-j de kökkendeur zogezeg. Ok de klumpkes van wilgenholt stonnen altied, wanneer de eigenaar ze effen niet neudig had, dich bi-j de kökkendeur, lekker makkelek.
’t Concept van disse bundel is altied nog ’t zelfde; acht strofen van vier regels op rijm. Binnen die 32 regels teks kan’k altied heel vol kwiet.
Inhold
Dat dorp uut mien jeugd 8
Een mensenlaeven 10
Boer zoekt vrouw 12
De tied van tante Blank 14
De duvel 16
De Achterhoek Intercity 18
Nood brik wet * 20
De beste kamer 22
Mooie dingen in ’t laeven 24
Op de kleuterschool 26
De Waterput 28
De Olde Hut * 30
De Huttekeerl 32
De kötste weg 34
Onze dierenwereld 36
Douwtrappen 38
Midwinterhoornblaozen 40
De winter van ‘47* 42
De winterschilder 44
De letste koe 46
Zaal Vink 48
’t Pleintje 50
’t Olde meistershuus 52
’t Schooltje van mien jeugd * 54
23
Beste laezer,
Haopelek ha’j een betjen schik met de eerste twintig bladzi-jen van mien bundel.
A’j de andere 140 ok wil laezen, ku’j vanaf 1 december 2017 hengaon en de fiets pakken um noor Gal in Etten te ri-jen. I-j kunt ook noor de VVV in Teborg, Ulf of Vasseveld, want die hemmen ze ook.
I-j mag ’t buuksken metnemmen veur mao 10 Euro en door ma’j niks van zeggen, want dat zun ongeveer de drukkosten. Baovendien geet dat bedrag ok nog ’s helemaol noor ’t goeie doel. ’t Is veur mensen die ’t niet zo goed hemmen as i-j en ik. Op bladzi-j vier ku’j door aover laezen.
En nog maor’s een keer: der blif helemaol niks an de striekstok hangen!
I-j kunt ’t bundeltjen ok via de mail bi-j mien bestellen. Bi-j ’n betjen goed weer wödt ’t dan bi-j ow an huus bezörg.
Goedgaon,
joop.keurentjes1935@gmail.com
Vehalen en gedichten aover ow en mien
6
Raofelder 112
Beeldbepaolend * 114
Gin frikandellen 116
’t Haentjen op den toren 118
Weekend 120
Wachten 122
De bons 124
Dag Geert 126
Rondum Etten 128
De Sint Getmanskerk 130
Jong en onbevangen 132
Een bruun päöterken* 134
Veertigurengebed 136
Voet tussen de deur 138
Joren vieftig 140
Onze opa in de joren ’50 142
De loze visser en de schollevaar 144
Het Wonder van Bern* 146
Die Mannschaft 148
Goeie veurnemmes 150
Fietsen veur de wind 152
Vakantie op Schier 154
Op de sloffen * 156
Mientjen en de panty 158
* kötte vehaaltjes
9
Joop Keurentjes
10
Boer zoekt vrouw
Mientje was ’n vrolijk meisje
Helder klonk heur gulle lach
Heur gezang gelijk een sijsje
De godganse lieve lange dag
Van ’t laeven mocht ze vol vewachten
Want mooi en pienter van vestand
Kon eenieder zich gezaegend achten
Te meugen dingen naor heur hand
Ze diende de boer op zien erfdeel
Dat door stond onder olde linden
Met de status van een kasteel
Te stoer veur storm en winden
Ze kende ’t huus as gin ander
Het licht, het zicht, de eigen geur
De kökken met de allesbrander
En de olde eikenholten butendeur
In de hal de grote staonde klok
Woor ongemerk de tied vedween
En op de zulder heur eigen hok
De vloeren van gebakken steen
Ze had zich aan dat huus verpand
Kende alle reten en vegaeten kieren
De onderkant van elke kast en ledikant
Ze kende de boerderi-j en al zien dieren
De boer wed allengs een dagje older
En zocht een toegewijde vrouw
Zo verhuusde Mientje van de zolder
En zwoer heur boer eeuwig trouw
Altied nog klinkt heur gulle lach
Is ze mooi en pienter van vestand
Mao sinds den lieve lange dag
Leidt ze de boer op zien eigen land
Dich bi-j de kökkendeur
11
12
7
Dat dorp uut mien jeugd
Denkend an mien kinderjore
Zie’k weer dat dorp uut mien jeugd
Met zien creatieve eigenheid en folklore
Zien geborgenheid en stille vreugd
Woor in de straoten nog gin auto’s stonnen
‘t Graan nog gemalen wed op de bult
Nonnen in ganzepas an de dag begonnen
In ’n nimf van vrome veurzienigheid gehuld
Dat dorp woor wi-j naor school toe gingen
Langs olde kerkepaedjes, dat hele end
Meister Buitinga ons liedjes leerde zingen
Olde liedjes die niemand now nog kent
Dan zie’k weer den stoere kastanje op ’t pleintje
Wooronder wi-j ‘n knikkerkuultjen mieken
Dan ruuk ik nog dat dampende goederentreintje
Wat de boch deurkwam, mooi um nao te kieken
13
8
15
Wi-j gingen naor de Klompendiek met z’n allen
Al lopend deur dat dorp, in ’n lange ri-j
Um dan samen olderwets te kastieballen
En de meister kek der nao want ston derbi-j
Dat dorp, wat toen ’n middenstand nog had
Kräöjeniers hielen de boel gemudelek gangs
Smeden, Timmerleuj, en warmebakkers zat
En af en toe kwam de scheresliep nog langs
En de oldjes gingen vrolek één keer in ’t joor
Gezellig met z’n allen samen een dagjen uut
Wie ’n auto had en ri-jen kon ston kloor
Met de Harmonie veur ’n feestelek geluud
Toen de pos nog gebrach wier deur Toon
Zo betrouwboor as de Bank van Engeland
Later nog opgevolgd deur Hendrik zien zoon
Woor vin i-j now nog zo’n dorp in dit land
14
De Spölplaats 56
De geur van ……? 58
Winterkos 60
Heittebliksem 62
Smak an de wand 64
Hoge hakken 66
Kan vekeren 68
Twee huuskes 70
Mooie boel in Sillevold 72
Kindervejeurdag * 74
Foute cadeautjes 76
De wind in de rug 78
Geiten langs de weg 80
Dorpsfiguren* 82
Jan Eum 84
Gods hand 86
De mooiste meid van Etten 88
Ons dorp 90
Uut aeten bi-j de planken Wambuis * 92
’t Spel van de natuur 96
Geluk 98
De kaolenboer 100
Brief van ’n vluchteling 102
Beste Sinterklaos 104
Piet mot blieven 106
De Ettense Diek 108
De Brem 110
Wi-j kochten toen een paar klompen
Bi-j de klompenmaker in ’t klompenhok
Water deien wi-j met de hand nog pompen
En met de kermis kreggen wi-j een sukerstok
De boer brach zien varken, moddervet
Op maondagmargen naor de slachteri-j
Woor ’t beesje vakkundig en nauwgezet
Vedween in de laeverwos of balkenbri-j
En de snieder miek veur ow ’t ni-je pak
Drie keer passen en één keer maeten
Um twaalfuur weer thuus zun, an de bak
Dan lujde ’t Angelus um te aeten
Niet dat ’t lang geleien allemaol baeter was
Maor anders en de leuj deien ’t dermet
Vierden feest, dronken ’n glas, deien ‘n plas
En gingen met hun eigen lief naor bed
Mensenlaeven
I-j wodt geboren da’s ’t begin
Leert lopen en gruujt as kool
Doornao, soms met tegenzin
Gao’j twaalf joor naor school
Dan gao’j naor de universiteit
Met doornao ’n dikbetaalde baan
Nao vekering met ’n mooie meid
Gao’j wonen an de Olde Lindenlaan
I-j trouwt met heur heel spontaan
Toch raak i-j ze snel weer kwiet
Ze biejen ow iets dikkers aan
Op internet, völ baeters is ’t niet
I-j klimp steeds sneller hogerop
Der is niemand den ow niet kent
I-j krieg ’n alsmaor dikkere kop
En dan wo’j ok nog impotent
Hi-j had een eigentijds gezich
En iedereen had een beeld doorbi-j
Wellich ow oom uut Maastrich
Of den olden man uut de slieteri-j
Gelukkig was ’t achteraf gezien
Allemaol geneuzel en folklore
Toen was ik nog jong, gin tien
En net pas dreug achter mien oren
Geboren in Warm en da’s ‘t punt
Want stel ow veur, in de biebelbelt!
De plek woo’j geboren bunt
Is, wat later in ’t laeven telt
Ik woon in een lieflek klein dörpken
En heb de zegen van Jan en alleman
Niet gehinderd deur loze bakerpräötjes
Gin duvel den door tegen kan
22
De tied van tante Blank
Tante Blank poetste ooit, glimmend zwat
Het fornuus wat in de kökken ston
Een kökken met ’n kaolenbak en ‘n kokosmat
Die tied van toen is now een inspiratiebron
Vrogger was ’t laeven meer veurspelboor
Maor niet zonder zörgen en angsten vri-j
Meer van dag tot dag, minder komfoor
De kleinste dingen mieken ons toen bli-j
Het beeld van die tied vervaagt zo snel
Heelvol dingen zun der now niet meer
Wi-j gleuven niet meer in vagevuur en hel
En ook niet meer in Onze Lieve Heer
Wi-j hielen bi-j de smid ’n kilo spiekers
Wet ik nog, in ’n tuutjen van papier
En bi-j de kräöjenier ’n deusken striekers
Zomaor in de buurt bi-j ’n winkelier
I-j wodt wat older en soms wat ziek
Niemand den spiet met ow nog het
De hele wereld is dan één boze kliek
Den zich massaal tegen ow verzet
I-j komp in handen van professoren
Die ’t allemaol völle baeter wetten
Die elk vezet in de kiem dan smoren
En prima op hun eigen centjes letten
Dan wet i-j allang hoe ‘t wiejer geet
I-j wodt op streng rantsoen gezet
Ze numen dat, heel netjes, een dieet
Vaarwel speklap, fricandel en ommelet
Dan inens gao’j zomaor dood
En krie’j ’n stemmig afscheidsfees
Met koffie. soep en saucijzenbrood
Niemand wet nog wie’j bunt gewaes
16
18
De beste kamer
Ik kwam der moor zo af en toe
Alleen met Kesmis zaten wi-j dan door
En ok as de pastoor kwam informeren
Of der nog wat te vieren was dat joor
Ook dat moeders fiets door altied ston
Een ni-je, onder ‘n wit old laken
Den moch nooit naor buten want
Boh foi, dan ko’j ‘m smerig maken
Aan de schouw hieng de Goeie Herder
Ingeliest in gold, wel ’n meter breed
Door tegenaover dat karretje wat
Bi-j heldere maon op de zandweg reed
Baoven de taofel ’n lamp van perkament
Met ’n zunig peerken van veertig Watt
Naost de kachel een luie rookstoel
Woor met Kesmis opa altied zat
20
De duvel
Ik heb ‘m eiges nooit gekend
Maor ik wet dat e bestaon het
‘t Gevoor mos wodden afgewend
Met goed gedrag en vol gebed
Hi-j dreigen met vedoemnis en hel
Woo’j eeuwig konnen branden
Had ‘n valse grijns en gerimpeld vel
En kromme vingers an zien handen
As kind kwam ik ‘m tegen op straot
Op ’t schooltjen van mien jeugd
Op plaatjes aover goed en kwaod
Dat is wat mien now nog heugt
Hi-j bemoeide zich met iedereen
Hiel van foezel en oldeklore
In slechte dingen een fenomeen
En in de heite hel geboren
4
De Achterhoek Intercity
Stap nooit in dat boemeltjen
Zonder een koffer vol met dromen
Dan zal ’t treintje blieven ri-jen
Ook al falen vaak de bomen
Zet ow rustig, vol vewachting
Heel allenig stillekes bi-j ’t raam
I-j bunt ’n doodgewone reiziger
En niemand kent ow naam
Herinner weer ow eerste reis
Kiek met verbaasde kinderogen
Weer zo scherp en onbevangen
Zo dromerig en opgetogen
Dat alles wa’j buten grujen ziet
Op ’t vers geploegde lenteland
In ow vervlaogen kinderdromen
alleen veur ow door is geplant
Nood brik wet
Ik bun geboren en opgegruujd op een klein boerderijken in een tied die nogal veschilde van de tied woorin wi-j now laeven.
’t Laeven was nog niet zo jachtig en gehaost as tegeswoordig. Alles was veurspelboor en i-j wissen vandaag al hoe de dag van margen deruut zol zien: precies as vandaag. Ik wet uut de kop nog genau hoe dat boerderi-jken der vanbinnen uutzag. In ’t veurhuus de grote kökken met ’t trepken naor de ‘opkamer’ en de deur naor de kelder. Dan, van de veurdeur tot de daeldeur, dwas deur ’t huus de lange gang. Tegenaover de kökkendeur ha’j in de gang de kamerdeur. Disse deur gaf toegang tot de ‘bestekamer’, zoas dat genuumd wed. Door kwammen wi-j blagen bi-jnao nooit, het was een soort heilige der heiligen. Alleen met de kermis en met Kesmis as ik mien herinner. Via de daeldeur kwammen wi-j uuteraard op de dael, met rechs de koeienstal en links de varkeshök. Veuraan links op de dael ha’j de deur naor ’t washok en dan ko’j door naor buten. Niet te vegaeten ‘t ‘huusken’, wi-j zeien altied; de plee. Den bevond zich ok op de dael naeven ’t sukerruvenhok.
In de grote kökken spölde zich ‘t dagelijkse laeven af. Door ston ’t fenuus en wier der gekaok. In de kökken zat naost de kelderdeur ok nog ’n deur den toegang veschaffen naor twee slaopkamers. Door sliepen wi-j, driej jonges en en mien zusje, onze olders sliepen op de kamer baoven de kelder, de ‘opkamer’.
Op ’t dressoir völle tierlanteintjes
En een olderwetse naejmachien
Achter de glazen deurkes ‘t servies
Compleet met oma’s soepterien
In een hoek door ston de divan
Door was niks bi-j veur te stellen
Want deur ’t bloemetjes motief
Ko’j zien iezeren veren tellen
Op de schouw twee kaoperen hulzen
Souvenir uut Wereldoorlog Twee
Tussen boekensteunen wat kerkbuuk
Met gekleurde lintjes, gold op snee
De kachel brien op eierkaolen
Aanstaeken was een heel gedoe
Dat was bi-j ons de beste kamer
Ik kwam der mao zo af en toe
3
2
De beste kamer
Ik kwam der moar zo af en toe
Alleen met Kesmis zaten wi-j dan door
En ok as de pastoor kwam informeren
Of der nog wat te vieren was dat joor
Ook dat moeders fiets door altied ston
Een ni-je, onder ‘n wit old laken
Den moch nooit naor buten want
Boh foi, dan ko’j ‘m smerig maken
Aan de schouw hieng de Goeie Herder
Ingeliest in gold, wel ’n meter breed
Door tegenaover dat karretje wat
Bi-j heldere maon op de zandweg reed
Baoven de taofel ’n lamp van perkament
Met ’n zunig peerken van veertig Watt
Naost de kachel een luie rookstoel
Woor met Kesmis opa altied zat
Beste laezer,
Haopelek ha’j een betjen schik met de eerste twintig bladzi-jen van mien bundel.
A’j de andere 140 ok wil laezen, ku’j vanaf 1 december 2017 hengaon en de fiets pakken um noor Gal in Etten te ri-jen. I-j kunt ook noor de VVV in Teborg, Ulf of Vasseveld, want die hemmen ze dan ook.
I-j mag ’t buuksken metnemmen veur mao 10 Euro en door ma’j niks van zeggen, want dat zun ongeveer de drukkosten. Baovendien geet dat bedrag ok nog ’s helemaol noor ’t goeie doel. ’t Is veur mensen die ’t niet zo goed hemmen as i-j en ik.
Op bladzi-j vier ku’j door aover laezen.
En nog maor’s een keer: der blif helemaol niks an de striekstok hangen!
I-j kunt ’t bundeltjen ok via de mail bi-j mien bestellen. Bi-j ’n betjen goed weer wödt ’t dan bi-j ow an huus bezörg.
Goedgaon,
joop.keurentjes1935@gmail.com
Veurwoord
Toen’k in 2010 met mien letste bundeltjen – ‘Klumpkes van Wilgenholt’- op de proppen kwam, dacht ik; ‘dat zol wel ’s de letsten können zun’. Maor ‘t is, zoas mien moeder altied al zei: “onkruud vegeet niet”. En kiek, zowaar zeuven joor later he’k altied nog stof tot schrieven. Met dank an de ‘Treffer’, ’t maon-delekse ‘Dorpsmagazin’ den mien dwong um elke maond een kleine bi-jdrage te leveren. Doordeur he’k toch weer genog stof bi-jmeka gescharreld veur een vijfde bundeltjen.
Bi-j ’t bedenken van ’n titel veur dit bundeltjen mos ik an een old spraekwoord denken; ‘Wie verre reizen mik, kan vol vehalen’. Dat is zeker woor, maor dat wil nog niet zeggen dat der aover ’t laeven van alledag dich bi-j huus niks te vetellen vilt. Integen-deel, immers ’t grootste deel van ow laeven breng i-j in en um ow huus deur. Bi-j ’t schrieven van de vehaaltjes en gedichten mos ik an dat gegeven denken. Dan zag ik de grote kökken weer in ’t huus van mien olders. Door gebeuren ’t alle-maol; door wed gekaok, gegaeten, gespold, koffiegedronken en bezuuk ontvangen. Door wedden vejeurdagen gevierd, lief en leed gedeeld. Het gebeuren allemaol in en um de kökken, dich bi-j de kökkendeur zogezeg. Ok de klumpkes van wilgenholt stonnen altied, wanneer de eigenaar ze effen niet neudig had, dich bi-j de kökkendeur, lekker makkelek.
’t Concept van disse bundel is altied nog ’t zelfde; acht strofen van vier regels op rijm. Binnen die 32 regels teks kan’k altied heel vol kwiet.
Nood brik wet
Ik bun geboren en opgegruujd op een klein boerderijken in een tied die nogal veschilde van de tied woorin wi-j now laeven.
’t Laeven was nog niet zo jachtig en gehaost as tegeswoordig. Alles was veurspelboor en i-j wissen vandaag al hoe de dag van margen deruut zol zien: precies as vandaag. Ik wet uut de kop nog genau hoe dat boerderi-jken der vanbinnen uutzag. In ’t veurhuus de grote kökken met ’t trepken naor de ‘opkamer’ en de deur naor de kelder. Dan, van de veurdeur tot de daeldeur, dwas deur ’t huus de lange gang. Tegenaover de kökkendeur ha’j in de gang de kamerdeur. Disse deur gaf toegang tot de ‘bestekamer’, zoas dat genuumd wed. Door kwammen wi-j blagen bi-jnao nooit, het was een soort heilige der heiligen. Alleen met de kermis en met Kesmis as ik mien herinner. Via de daeldeur kwammen wi-j uuteraard op de dael, met rechs de koeienstal en links de varkeshök. Veuraan links op de dael ha’j de deur naor ’t washok en dan ko’j door naor buten. Niet te vegaeten ‘t ‘huusken’, wi-j zeien altied; de plee. Den bevond zich ok op de dael naeven ’t sukerruvenhok.
In de grote kökken spölde zich ‘t dagelijkse laeven af. Door ston ’t fenuus en wier der gekaok. In de kökken zat
Inhold
Dat dorp uut mien jeugd 8
Een mensenlaeven 10
Boer zoekt vrouw 12
De tied van tante Blank 14
De duvel 16
De Achterhoek Intercity 18
Nood brik wet * 20
De beste kamer 22
Mooie dingen in ’t laeven 24
Op de kleuterschool 26
De Waterput 28
De Olde Hut * 30
De Huttekeerl 32
De kötste weg 34
Onze dierenwereld 36
Douwtrappen 38
Midwinterhoornblaozen 40
De winter van ‘47* 42
De winterschilder 44
De letste koe 46
Zaal Vink 48
’t Pleintje 50
’t Olde meistershuus 52
’t Schooltje van mien jeugd * 54
naost de kelderdeur ok nog ’n deur den toegang veschaffen naor twee slaopkamers. Door sliepen wi-j, driej jonges en en mien zusje, onze olders sliepen op de kamer baoven de kelder, de ‘opkamer’. Zoas gezeg de beste kamer wed alleen op feesdagen gebruuk en wanneer der ‘hoog’ bezuuk kwam. Maor ik herinner mien een periode dat wi-j met ons hele gezin door in den kamer ruum een halfjoor dageleks laefden. ’t Was oktober ’44 dat wi-j aan 14 evacuees onderdak baojen. Het wazzen twee gezinnen die familie van meka wazzen. Ze wazzen, lopend achter een plattewagen volgelajen met allerli-j huusraod, helemaaol vanuut Gendt naor de Achterhoek getrokken. Pas eind mei ’45 zun ze weer teruggegaon. De evacuees kregen de grote kökken en de opkamer tot hun beschikking. Wi-j vehuusden naor de beste kamer woor de plaatseleke timmerman ’n huuksken afgetimmerd had veur het bed van mien olders. Denzelfde timmerman had ok de opkamer in tweeën getimmerd woor de evacuees sliepen. De mannen links, de vrolleuj rechs van ’t hardboardwandje. Nood brik wet.
Wi-j gingen naor de Klompendiek met z’n allen
Al lopend deur dat dorp, in ’n lange ri-j
Um dan samen olderwets te kastieballen
En de meister kek der nao want ston derbi-j
Dat dorp, wat toen ’n middenstand nog had
Kräöjeniers hielen de boel gemudelek gangs
Smeden, Timmerleuj, en warmebakkers zat
En af en toe kwam de scheresliep nog langs
En de oldjes gingen vrolek één keer in ’t joor
Gezellig met z’n allen samen een dagjen uut
Wie ’n auto had en ri-jen kon ston kloor
Met de Harmonie veur ’n feestelek geluud
Toen de pos nog gebrach wier deur Toon
Zo betrouwboor as de Bank van Engeland
Later nog opgevolgd deur Hendrik zien zoon
Woor vin i-j now nog zo’n dorp in dit land
Net as in alle veurige bundeltjes geet ‘t aover allerli-j gewone dagelekse zaken. Zaken zoas ik die in ’t laeven van alledag gezien, gevuuld, ondervonnen en metgemaak heb, vaak in ‘n tied die al ver achter ons lig. En aangezien ik al heel vol tied achter mien heb liggen, was der altied wel stof tot schrieven. Zoas aover den letste koe, zaal Vink en opa in de joren vieftig, vehalen uut een lang geleien gelaefd laeven.
De opbrengs van dit buuksken wi’k – net as bi-j mien veurige bundeltje - weer ten goede laoten kommen aan; ‘STICHTING HUIS VAN MARABOUT GAMBIA’. Disse stichting die geheel uut vri-j-willigers besteet, is sinds 2008 in Gambia actief en sponsort door o.a. een tehuus veur zwakzinnigen. In mien veurige bundel bun ik uutgebreid op ’t werk van disse stichting ingegaon. Um te veur-kommen dat ik in herhaling val, wi’k ’t dan disse keer ok bi-j disse vemelding laoten.
Etten, naojoor 2017 Joop Keurentjes