Recensie

Tranentrekkend mooi
Wim Dubbelman (NHTV)
Nacht moeder Linda van Dijck en Isa Hoes / 12 dec. 2006
Gezien in: Theater de Nobelaer

Linda van Dijck en Isa Hoes doen samen de Nederlandse theaters aan met het toneelstuk ‘Nacht, moeder’. Het stuk dateert uit 1983 en is geschreven door Marscha Norman (VS). Van Dijck speelt de moeder van Hoes, die in een diepe put zit.

Bij binnenkomst van theater De Nobelaer in Etten-Leur, staat aangegeven dat ‘Nacht, moeder’ ruim twee uur duurt, zonder pauze. Dat belooft een lange zit. De lege zaal loopt langzaam halfvol met mensen, het overgrote deel zijn vrouwen van 45 jaar en ouder. Het oog valt op het huiselijke decor op het podium waar het verhaal zich gaat afspelen.

Het verhaal gaat over een moeder en dochter die samen in een huis op het Twentse platteland wonen. De dochter lijdt aan epilepsie, is net gescheiden en heeft een criminele zoon. Al geruime tijd ziet ze het leven niet meer zitten en kondigt aan om zelfmoord te plegen met het geweer van haar overleden vader. Moeder blijkt niet echt onder de indruk en gaat door met haar hobbydoos. Na lange, diepgaande gesprekken wordt haar dochter steeds geloofwaardiger. Vanaf dat moment haalt moeder alles uit de kast om haar dochter die wanhoopsdaad niet te laten uitvoeren.

Wat vooraf al een zwaar onderwerp leek, blijkt waar te zijn. De luchtigheid waarmee beide karakters over de dood en zelfmoord praten, schept mooie dialogen. Wat de dialogen nog interessanter maakt, is het Twents accent dat beide karakters spreken en wat bij Linda van Dijck stukken geloofwaardiger overkomt dan het accent van Isa Hoes. Dat neemt niet weg dat beide dames een uitstekende acteerprestatie neerzetten. Isa Hoes kan absoluut meer dan het acteren in een soap als Goede Tijden, Slechte Tijden en weet haar karakter sterk neer te zetten. Vooral Linda van Dijck speelt werkelijk de sterren uit de hemel en weet bij menigeen uit het publiek een glimlach te laten verschijnen en een traantje te laten rollen. Bij de ene na de andere wanhoopskreet van verdriet, krijg je enorm kippenvel.

Als Nacht, moeder een dik uur bezig is, wordt het ineens erg langdradig en vermoeiend en hoop je stiekem dat het karakter van Isa Hoes er meteen maar een einde aan maakt. Op het moment dat de halve zaal volledig is ingedommeld, komt het slotakkoord. Alles uit de tenen halend, spelen de twee dames alsof hun leven er vanaf hangt. Wat vooral een compliment waard is, is dat beide actrices zo in het spel opgaan, dat ze niet eens moeite moeten doen om de tranen over de wangen te laten rollen. Ook na het stuk, ontvangen beide dames snotterend de staande ovatie van het kleine driehonderd koppen tellende publiek.

Al met al is het toneelstuk een pareltje in de Nederlandse theaters, alleen al vanwege de kwaliteit van het toneelspel. De oprechtheid en geloofwaardigheid straalt van beide actrices af en je hebt slechts enkele minuten nodig om geheel op te gaan in het verhaal. Het verhaal zit goed in elkaar, zoals dat hoort bij een zwaar onderwerp als zelfmoord. Dit toneelstuk is erg mooi, maar wat ik me goed kan voorstellen, is dat het voor moeders en dochters wel tien keer zo mooi zal zijn. Zorg alleen wel dat je getrainde zitkussens hebt!

door: Wim Dubbelman (NHTV)

Mijn commentaar op de recensie:

Ik ben het volkomen met deze recensie eens. Het accent dat ze hebben wordt inderdaad door beiden wel aardig beheerst maar door Linda net iets beter. Het wordt inderdaad na een tijdje wat langdradig maar dat mag de pret niet drukken. De hoofdpersonen slepen door hun acteertalent je er wel doorheen.

Ik kan dit toneelstuk iedereen zeer aanraden omdat het je meesleept in een verhaal over een niet al te licht onderwerp, waar toch best wel open over wordt gepraat. Dit stuk zal me nog wel een tijdje bij blijven. Dus niet echt iets om snel te vergeten.     

Stijn van Winsen, februari 2007