Ooit zei ik tegen de verkoopster in een kledingwinkel dat mode en kleren me niet echt interesseren. 'Moet wel lekker zitten.' De modinette -heet dat trouwens zo?- antwoordde dat ik het toch ook leuk vond als mijn vrouw er knap bij liep.

Zo zou die het dus zeker op prijs stellen als ik goed gekleed voor de dag zou komen. Nou dan! Dat laatste zei ze er niet bij, maar ik hoorde het haar denken. Ik wil niet de indruk wekken dat ik er iets op tegen heb, maar mode veroorzaakt bij mij weinig opwinding. Kan ook met moeite grote betrokkenheid suggereren. Schaam me een beetje dat te moeten toe-geven, maar het is echt zo.

Gisteren, eerste Paasdag had ik dus een colbertje aangetrokken. Echtgenote zag er weer uit als door een ringetje te halen. Is inmiddels al weer bijna vijftig jaar geleden, dat (trouw)ringetje bedoel ik. Een sjaal die zelfs nog veel langer zo lekker zit en vrijwel altijd om m'n nek hangt, bleef in de slaapkamer achter.

Toen ik gisteravond naar bed ging -stijve nek, ja dat komt ervan- vroeg ik aan mijn vrouw of het apenpak morgen weer aan moest, maar van haar mocht ik op tweede Paasdag casual. Dat woord gebruikte ze niet, maar ze doelde op mijn eeuwige poloshirt met daarover fleecejack en onafscheidelijk sjaaltje, das, zoals je wilt.

Zoiets dus:

Nee we zijn momenteel niet in Keulen. Dat duurt nog ruim een maand. Lekker fietsen vanuit Hotel Closterhof in Niederkassel naar Bonn en ook weer naar Keulen. Deze selfie is van vorig jaar.

Hier een foto's van ruim een halve eeuw geleden met ook zo'n das, sjaaltje, zeg maar nekding. Is inmiddels tot lichaams-deel verworden. Ben niet geweldadig van aard, maar voor dat jasje zou ik nu een moord doen. Graag wel in wat grotere (buik)maat. En mijn Puchje, dubbele moord waard!

Herinner me op mijn middelbare school, kostschool te Nijmegen, vanwege het in de klas dragen van een uit de kluiten gewassen sjaal stevig klappen te hebben gekregen van frater f.

Ik noem speciaal zijn naam niet. Is oud zeer.

De coltrui zat ooit ook heerlijk. Volgens zeggen had Steve Jobs er een honderdtal in de kast liggen. Eeuwig jammer dat hij ze niet heeft kunnen verslijten.

Coltrui met daarover een dasje levert grootschalige vrolijkheid op. Is erg, maar zit tegelijkertijd zo lekker dat het toch ook wel iets hééft, ook al zou ik niet meteen kunnen zeggen wat.

Tweede Paasdag weer als vanouds dat ding om m'n nek dus. Allang blij dat ik geen giraf ben. Ik dacht daaraan omdat ik gisteren een girafje geboren zag worden. Internetfilmpje van ik denk ruim twee of zelfs drie uur, maar ongeduldig als ik ben, snel vooruitgespoeld. Had het ook wel gezien na vijf minuten.

Moeder giraf bleef er bij staan: Boink!!! Vrije val. Stom beest. Benieuwd of dat kleintje nou ook een pijnlijke nek heeft.

Hield vannacht mijn sjaal om. Volgens de krant waren de te verwachten temperaturen beneden die van vorig jaar kerst.