Koninklijke Onderscheiding

Wanneer ik nieuwsbeelden onder ogen krijg, gaat de fantasie vaak met mij aan de haal. Regelmatig kan ik de neiging niet onderdrukken om aan dat nieuws een geheel zelfverzonnen draai te geven en daarvoor is mijn blog een uitstekend middel. Alleen bij een serieus bericht, zoals dit van een koninklijke onderscheiding voor twee helden van onze dialectwerkgroep D’Eigenspraok, leg ik mijn verbeeldingskracht geheel aan banden. Dit mooie moment was het hoogtepunt van onze druk bezochte ‘veurlaesmargen’ op 11 november 2018.

Het aanvragen van een ‘lintje’ heeft heel wat voeten in de aarde. Zo dien je

eerst de (secretaresse van de) burgemeester te overtuigen van de goede bedoelingen en de toegevoegde waarde voor onze maatschappij van de te onderscheiden persoon, of – zoals in ons geval – personen. De aanvraag dient verder vergezeld te gaan van een vier- of vijftal gewaarmerkte brieven van verschillende personen of instanties die pal achter het eerbetoon staan. Het bewijsmateriaal dient onbetwistbaar te zijn en wordt na goedkeuring doorgestuurd naar de afdeling bij de provincie die een en ander nog eens verder onderzoekt. Vervolgens gaat de hele mikmak (excusez le mot) naar het Advies Kapittel voor de Civiele Orden. Deze maakt een landelijke afweging en stuurt die door naar de minister wiens vakgebied de aanvraag betreft waarvoor de kandidaat

is voorgedragen. Na succesvol verloop van de hele procedure, volgt de handtekening van de koning.

Omdat ik nog niet zo heel lang lid van de dialectwerkgroep ben, bleef mijn bijdrage beperkt tot het uithoren van onze secretaris om er achter te komen hoeveel tijd hij besteed had aan het bouwen van een aantal maquettes t.b.v oudheidkundig onderzoek. Voor het verkrijgen van een onderscheiding dienen de aanvragers namelijk nauwkeurig het aantal uren op te geven dat de te onderscheiden persoon heeft besteed aan verschillende activiteiten ten dienste van de gemeenschap. Toen ik de maquettes had gefotografeerd, diende ik listig aan de bouwer te ontfutselen hoeveel uren er zaten in de verschillende bouwsels op schaal en dat bleken er in totaal veel meer dan duizend te zijn. Je begrijpt dat dit uithoren moest gebeuren zonder argwaan te wekken. Voorpret blijft echter de grootste pret en dit klusje was daar een heerlijk onderdeel van.

Je begrijpt dat zowel onze secretaris als de voorzitter heel wat meer op hun ‘kerfstok’ hadden en na het inleveren van alle papieren wachtten we dan ook met vertrouwen het resultaat van onze huldepogingen af. Alles bij elkaar was er na de voorbereidende procedure sprake van een wachttijd van meer dan driekwart jaar. Het positieve bericht van al die genoemde instanties kwam ook pas zo’n veertien dagen voor de datum van uitreiking bij ons indieners van het verzoek binnen. Een spannende periode dus!

Op de vraag aan de secretaresse van de burgemeester waarom de gang van zaken zo ingewikkeld en tijdrovend is, kregen wij de volgende anekdote te horen:

In Utrecht was ooit iemand die voor zichzelf een lintje had aangevraagd. Hij beschreef zich als liefhebber van teckels die jarenlang voor een kynologenvereniging goed werk had verricht. Achteraf bleek dit een stunt van Rambam, het bekende televisieprogramma. Het lintje werd ook echt in 2015 uitgereikt aan de Rambam-boef en dit leidde tot een destijds veelbesproken tv-uitzending.

De procedure is sindsdien aangescherpt, maar gelukkig konden wij op 11 november getuige zijn van twee bejubelden die hun onderscheiding dubbel en dwars hadden verdiend. De bovenste foto toont een volle ‘Grote Congreszaal’ in het DRU-complex aan het begin van onze jaarlijkse ‘veurlaesmargen’. Geheel onderaan iets rechts van het midden een van de twee gefêteerden, Joop Keurentjes.

Voorzitter Ben Rouwhorst – helemaal links op dezelfde foto – opende, nog geheel onwetend van wat hem boven het hoofd hing, de bijeenkomst.

Na felicitaties en een luidkeels lang zullen ze leven, hernam onze ‘veurlaesmargen’ zijn gewone loop en kon een zestal leden van de werkgroep, waaronder de beide gehuldigden, hun stukje ‘plat’ voorlezen.

Ons nieuwe boek ‘Wat duch ow?’ werd op deze ochtend eveneens gepresenteerd en dankzij het grote aantal aanwezigen hadden we een recordomzet. ‘Wat duch ow?’ is verder te koop bij een aantal winkels in onze streek waarvan de namen worden genoemd aan het eind van het volgende hilarische filmpje:

Mocht je nieuwsgierig zijn naar de inhoud van ons gezamenlijke geesteskind, klik dan op:

http://tinyurl.com/watduchow