De Sagrada Familia is gemaakt van steen. De puntige torens zijn van baksteen. De voor- en achterkant hebben er beide vier. Deze torens vertegen-woordigen de twaalf apostelen. Aan de voorkant bevindt zich de Gevel van het Lijden, de Lijdensfaçade. Dit is de gevel in de afbeelding links. Tevens is het de hoofdingang. Vlak boven deze gevel bevindt zich de geboortefaçade.
Op deze afbeelding kun je goed zien dat er een duidelijk verschil is tussen het oude deel en het nieuwe. Het bruine stuk van de kathedraal was al zo goed als af toen Gaudí stierf. Later is de façade bijgebouwd. Deze heeft een veel lichtere kleur.
Het bouwwerk is van een grote afstand al meteen te zien. Het steekt met kop en schouders boven alles en iedereen uit. Toch is dat nog niet zo indrukwekkend als wanneer je er met je neus er bovenop zit. We namen de metro naar de Sagrada Familia toe. Toen we trap opliepen probeerden we ons voor te bereiden op het meesterwerk, maar toen we het eenmaal van dichtbij zagen beseften we ons dat je je op zoiets indrukwekkends niet kan voorbereiden.
Gaudí was zelf van Catalaanse afkomst en hij wilde echt iets moois van de kerk maken. Hij had dan ook grootste plannen met het project. Hele dagen werkte hij aan het kunstwerk en ging er na een tijdje zelfs wonen zodat hij er constant bij kon zijn. Vanaf 1883 tot aan zijn dood, 40 jaar later, zou hij eraan blijven werken.
Een jaar voor het begin van de bouw kocht de Geestelijke Vereniging Sint-Jozef het terrein waar de Sagrada Familia later kwam te staan. Het plan werd omgegooid en er was veel meer plek nodig dan voor het originele idee. Maar omdat het aan de rand van de stad werd gebouwd kon Gaudí rustig zijn gang gaan. De kerk werd overigens wel met de voorkant ervan, in het verlengde van een ander meesterwerk gebouwd; Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau. Precies tussen deze twee bouwwerken in is later een lange avenue aangelegd genoemd naar Antoni Gaudí. Het is prachtig om op deze promenade te staan. Je hebt en mooi zicht op de twee gebouwen.
