zondag 1 juli 2018

Wanneer je bijna je hele leven op nog geen tien kilometer afstand van een indrukwekkend en fraai kasteel hebt gewoond, is het natuurlijk een buitenkansje om het, gewoonlijk niet voor publiek toegankelijke gebied eromheen, eens te mogen betreden. Als kind was ik wel eens stiekem in het ‘verboden bos’ geweest, dat onderdeel uitmaakt van het landgoed. Aan de Silvoldse kant van het terrein lag tot het eind van WOII namelijk ook een kasteel, Schuilenburg en als ongeveer tienjarige klom ik eens over het hek van hetgeen, zoals de naam ervan al aangeeft, eveneens een no-go zone was, om er binnen tien minuten door de boswachter te worden
afgeknikkerd.


Hemelsbreed minder dan vijftig meter van deze jeugdzonde verwijderd, heb ik me later veertig jaar kostelijk weten te amuseren op een school. Ik kan me indenken dat mijn leerlingen ook af en toe hun nieuwsgierigheid niet hebben kunnen bedwingen en eveneens het dreigend met artikel 461 schermende bord links of beter, vanwege de brandnetels, rechts hebben laten liggen.


Maar nu mocht het. Alleen in de tuin, maar toch leuk. Met de ‘fluister’boot De Iesselganger werden we vanuit het DRU Industriepark naar de aanlegsteiger in Terborg gebracht. Het initiatief voor deze prachtige trip ging uit van Aggie Daniëls die druk doende is met het schrijven van een boek over de historie van het kasteel. Uiteraard weet zij er zo goed als alles van te vertellen. Aggie begon haar verhaal al tijdens de boottocht en ook in de kasteeltuin wist zij het gezelschap te boeien met allerlei anekdotes die in haar boek ongetwijfeld een uitgebreid vervolg zullen krijgen.


Het kasteel is, net als het eromheen liggende landgoed eigendom van de familie Vegelin van Claerbergen en, zoals gezegd, normaal niet toegankelijk voor publiek. De hele tocht inclusief bezichtiging van de tuinen rondom het gebouw nam ongeveer tweeëneenhalf uur in beslag terwijl ik me vermaakte met het in fotografische prenten en filmbeelden vastleggen van deze happening, waarvoor ik via e-mail een uitnodiging had gekregen.


Op de boot waren de ramen naar boven opengeklapt en ondanks de langzaam toenemende warmte buiten was het hierdoor aan boord uitstekend uit te houden. Het begrip fluisterboot slaat helaas enkel op het vaartuig zelf, want sommige passagiers moesten soms tot kalmte worden gemaand omdat ze elkaar blijkens hun eigen geanimeerde gesprekken lange tijd niet hadden gezien. De verstaanbaarheid van onze gids werd er daardoor niet gemakkelijker op.


In Terborg ontscheepten we vlak voor de ophaalbrug en het gezelschap schuifelde richting centrum. Voor de enige winkelstraat die het stadje rijk is, werd rechtsaf geslagen bij het monumentale pand Deurvorst dat nu prachtig gerestaureerd wordt. Dat heeft zolang ik me kan herinneren in verpauperde staat verkeerd en nu een verrassende metamorfose ondergaan.


We kregen een korte uitleg over het smeedwerk van het toegangshek. Via een zijhekje konden wij ongehinderd passeren om gelijk het indrukwekkende vooraanzicht van Huis Wisch in al zijn glorie op ons te laten inwerken. Het pad dat we vervolgens insloegen, was duidelijk gemarkeerd als zijnde verboden, maar onze gedispenseerde gids ging ons voor en iedereen volgde, op weg naar alle schoons op natuurgebied dat normaal vrijwel geheel onbereikbaar is voor het klootjesvolk. De bomen op het terrein zijn af en toe van indrukwekkende afmetingen. Onze akela wist te vertellen dat onlangs de ‘geboorteboom’ van de huidige eigenaar geveld was door een storm. De jonkheer wees er haar lakoniek op dat het toch wel heel bijzonder genoemd mag worden dat iemand de boom die speciaal voor hem geplant is, weet te overleven.


Omdat ik me voornamelijk concentreerde op mooie beelden met het plannetje om daar bijgevoegd filmpje van te maken, kreeg ik niet alle informatie mee, maar dat is geen probleem omdat het te verschijnen boek deze leemte ongetwijfeld gaat opvullen. Nog een paar maanden wachten en iedere geïnteresseerde kan er dan van genieten. Op 18 augustus is er weer een trip en vanwege het unieke karakter ervan is het slim deze datum maar vast in je agenda te noteren of, nog beter, snel te reserveren op www.ijsselvaart.nl

Voor de prijs van € 15 per persoon, exclusief boekingskosten van € 1, mag je dit beslist niet missen.


In de boot werden we nog getrakteerd op thee of koffie met een ‘oerbreudje’ dat ik me goed liet smaken. Toen ik na afloop van de schone tocht richting mijn fiets liep, had ik nog een geanimeerd gesprek met een echtpaar dat als kersverse Achterhoekers pas kort geleden in deze streek is komen wonen. Hun zoon blijkt hetzelfde beroep uit te oefenen als waarmee ik me veertig jaar onledig heb gehouden. Bofkont dus. Zijzelf overigens ook, want waar kun je nou mooier wonen dan in onze Achterhoek. Alleen plat praoten, dat geet nog niet zo ommundeg goed. Hengaon en völ oefenen, dan kump dat van eiges ok veur mekaar.

 

Deze blog is ook in het Achterhoeks beschikbaar. Klik hiervoor hieronder op ‘volgende’.