Ik bun bli-j da'k dat letste tied völ vaker mensen heur klagen aover de winter. Stao'k teminste niet helemaol alleen te näölen. Ik näöl niet umdat 't te weinig het gesneeuwd, nee 't is precies andersum. Ik loop te klagen umdat d'r überhaupt zoiets as winter besteet. Buten kold, 's aoves gauw donker en vaak waej i'j zowat van de fiets af. Dan gif ‘t ok nog die vieze klaaieri-j met die sneeuw. Mo'j de stoep weer vaegen. Nee, ik vin d'r gin zak an. 't Idee alleen al da'j halvewaege de herfs vuult dat 't met 'n maond ofzo weer kats mis is, mik mien vanaf dan al niet bli-j meer. Natuurlek wet ik: ‘gin wit zonder zwat, gin kniens zonder köttels en gin vrouw zonder schoonmoeder,’ maor a'k kon kiezen...

Gelukkeg he'k sins köt wat ondek woor ik wel 'n betjen schik met kan hemmen as 't buten kold is. 'n Paar maond geleien he'k in de tuin 'n ampart bretje op 'n stökske gemaak um veugeltjes te voeren. Now he'k alderbastend völ schik met naor buten kieken a'k an't schilderen bun. In mien atelier zitten 'n paar smalle raams en de veugeltjes hemmen dan niet drek in de gaten dat ze bekekken wodden.

D'r komp völ koolmeeskes opaf, roodbosjes en mussen, maor af en toe wodden die weggejaag deur 'n gieteling. Den is niet veur niks 'n stuk groter. Doeven he'k gelukkeg nog niet gezien want die drieten ow de hele boel onder.

Van de waek zat 'r 'n klein veugeltje da'k nog niet eerder gezien had.   't Was zon drieterig klein ding en 't meest opvallende d'ran was dat e bi-jnao helemaol wit was. Eers dach ik dat 't 'n jong koolmeesje was den messchien nog mos gräöjen en zin kleur nog mos kriegen, maor mien schoonzuster hielp mien uut de dreum. Zi-j vertellen dat 't 'n wipstetje mos veurstellen. Ik had 'r nameluk stiekem wat foto' s van gemaak en zi-j het 'r dudelek meer kiek op as ik. Bi-j heur in de tuin zag ik 'n klein höksken, ok op 'n päöltjen en door zatten pinda's in, net as bi-j mien in de tuin. Thuus he'k ze an 'n dräödje gemaak. Door was ik nog wel 'n hötje zuut met. Eers in elke pinda 'n gaetje boren met mien boormachien en dan 'n iezerdraodje d'r deur riegen. Ik dach dan bun'k weer 'n hötje van de straot, niewaor?  I'j könt niet eengaal achter de vrouluj anzitten.

't Gekke bi-j mien zwaoger en schoonzuster von ik dat die pinda's achter 'n plastic raemken lagen en ik snappen niet weurum zi-j de veugeltjes doormet plaogen. Baovenop dat höksken zat 'n dekkeltje, maor dan mag i-j mien uutleggen hoe zon veugeltje den umhoog mot kriegen. Umda'k niet ni-jsgiereg bun maor wel graag alles wil wetten, he’k ‘t gevraog. Zi-j lei mien uut dat die pinda's veur eekheurntjes bedoeld wazzen. Die bunt volges heur zo gehaaid en sterk genog um dat dekkeltjen umhoog te drukken. Zo kunt ze de pinda's d'r hendeg uuthalen. Weer wat geleerd.

Vrogger kek ik zowat ganiet naor veugeltjes buten. Die kwammen natuurlek ok niet umdat ik niet sträöjen, maor now he'k de smaak te pakken. Net as met fietsen. Dei ik vrogger ok nooit. Jao twee keer noor Rome en ‘n keer trug, maor gewoon naor mien werk fietsen was d'r niet bi-j. Was ik völs te voel veur. En 't is nog gin vier kilometer van Gaanderen naor Zillevold! Ik wol toen wel da’k d’r zin ik had, moor dat was jammergenog niet zo. Now he'k ruum twee joor 'n elektrische fiets en d'r geet zowat geen dag veurbi-j da'k gin stukske gao fietsen. Veural as de mussen van't dak vallen van de hitte gao'k graag 'n flink end op pad. En now 't kold is, he'k d'r ok ga gin probleem met. Gewoon zaak van ow warm anklejen. En 'n lange Jaeger onderboks antrekken. Door schaam ik mien niks veur. Plus twee paar dikke sök. In de Pruus zegt ze: 'es gibt kein schlechtes Wetter, es gibt nur schlechte Kleidung' en geef ze 's ongeliek.

Half februari ha'k d'r al bi-jnao 700 kilometer met de fiets op zitten, tegen 500 met de auto. Veurig joor he’k ruum 4300 kilometer met de fiets afgeleg en 3100 met autori-jen. Da’s ’n soort wedstriedjen. Ik probeer völ meer kilometers met de fiets te maken as met de auto en dat lukken mien veurig joor dus goed. Dit joor probeer ik baoven de viefduzend met de fiets te kommen en onder de drieduzend met de auto te blieven. Zal mien ’s beni-jen of mien dat geet lukken.

Um mien goeie veurnemmes nog ‘n betjen te onderstrepen, he’k vandaag ‘n ni-je cassette veur de versnelling, ‘n ni-je ketting en ok nog ‘n ni-je butenband op de fiets gemaak. Door bun’k ‘n areg hötje met druk gewes en dat nog wel op zondag. Effen wier ik afgeleid deur de muziek buten van de carnavalsoptocht. Maor dat was zon armoei. Bun al lang bli-j da’k gin carnaval hoef te vieren. Aover carnaval he’k trouwes ‘n uutgespraoken mening, maor dooraover he’k ‘n paar joor geleien al ‘n blog geschreven. A’j dat uutgebreide, wel weer ‘n betjen vieze präötje, wil laezen, mo’j maor ‘s effen hier op drukken.

Now ik 't van dat kolde weer allemaol opgeschreven heb, völt 't eigeluk ok nog bes wel met wat de winter angeet. Ik hol op met klagen, want anders denkt jullie da'k zon näölkont bun. Dat bun'k ok wel, maor dat hoef niet iedereen te wetten.   En now ik mien fietsken weer helemaol veur mekaar heb, bun’k al weer adeg bli-j. Baovendien kump 't mooie weer d'r binneköt al weer an. ‘Gin wit zonder zwat’ zei'k toch al. Kniens he'k niet en mien schoonmoeder is d'r niet meer. Maor dat was eerluk gezegd ok wel ‘n bes mens.

Jan van Beernd en Mieneken